Geen positie kiezen is ook een manier om positie in te nemen
27 maart 2018
Robert de Muralt en Marie Louise Dechesne
Samenwerken gaat alleen goed als iedereen zijn of haar positie inneemt
Waar sta jij, wat vind jij? Dat zijn belangrijke vragen en de antwoorden zijn sturend voor de samenwerking.
Vandaar dat Robert en ik er laatst een discussie over hadden. Over positie innemen dus. Hij zei: ‘Geen positie innemen is ook positie innemen’.
Is dat zo?, vroeg ik me af. En hoe doe ik dat?
Ik ben het gaan onderzoeken. Ik heb ervaren hoe het is om zelf geen positie in te nemen en wat het met mij doet als een ander geen positie inneemt. En ook hoe het is om wél positie in te nemen.
Al experimenterend realiseerde ik me: hier kan ik een hele stapel blogs over schrijven!
En dat ga ik doen ook. Als eerste eentje over alle voor- en nadelen die ik heb ontdekt aan geen positie innemen.
Geen positie: best lekker zo
Als je erop gaat letten, zie je de hele dag door situaties die je uitdagen om een standpunt in te nemen. Simpele dingen vaak.
Zo wilden Jan, Christien en ik een afspraak maken. Ik was niet degene die het initiatief nam; Jan kwam met een voorstel voor een datum en een locatie. Christien opperde een andere datum en locatie.
Ik vond het prettig dat Jan het voortouw nam. Maar toen Christien met een tegenvoorstel kwam, werd het verwarrend voor mij. Welke positie moest ik nu innemen? Ging ik nu met Jan mee of met Christien? Voor beide was iets te zeggen… Ik reageerde niet op het tegenvoorstel. En eerlijk gezegd: dat voelde lekker rustig:
- Ik kon me verschuilen achter andere mensen; het was nu toch eerst iets tussen Jan en Christien?
- Ik hoefde geen keuze te maken en geen partij te kiezen.
- Ik vermeed het conflict met de gedachte: ik maak de situatie niet nog complexer.
- Anderen losten het probleem op.
- Ik hoefde me niet te verdedigen voor een keuze en ik kon er ook niet op aangesproken worden.
- Ik voelde me redelijk veilig.
Maar het zit me toch niet helemaal lekker…
Hoe lekker ik mezelf ook uit de wind had gehouden, helemáál rustig voelde het toch niet. Ik werd geconfronteerd met de nadelen van geen positie kiezen:
- Het bleef ergens knagen, het gaf onrust.
- Ik ervoer een loyaliteitsconflict naar Jan en Christien.
- Jan en Christien wisten niet wat ik belangrijk vind en wat ze aan me hebben.
- Anderen konden voor mij besluiten of me negeren .
- Ik oefende geen invloed uit op het te nemen besluit.
- Er had een besluit genomen kunnen worden waar ik eigenlijk niet achter stond.
- Of, zoals in dit geval: er werd geen besluit genomen.
Dat ‘niet lekker’ komt door…..mijn positie!
In dit voorbeeld hadden Jan en Christien geen idee wat ík wilde. Maar door de opmerking van Robert realiseerde ik me dat ik in het totale speelveld wel degelijk een positie innam door niet direct te reageren! Want door me niet te laten horen, gaf ik stilzwijgend aan dat het niet mijn probleem was. Ik nam geen verantwoordelijkheid voor het tot stand komen van de afspraak. En dit heeft weer effect op de onderlinge samenwerking. Herkenbaar?